Het Zeigarnik-effect is een psychologisch fenomeen dat beschrijft hoe mensen zich beter onafgemaakte of onderbroken taken herinneren dan voltooide taken. Dit komt omdat de onderbroken taken een gevoel van mentale spanning creëren, wat ervoor zorgt dat ze prominenter in ons geheugen blijven totdat ze zijn afgerond.
Het effect is genoemd naar de Litouwse psycholoog Bluma Zeigarnik, die dit fenomeen voor het eerst beschreef in de jaren 1920. Bluma Zeigarnik was een leerling van de beroemde psycholoog Kurt Lewin. Het was onder zijn supervisie dat ze haar baanbrekende onderzoek deed naar de effecten van onderbroken taken. Het effect speelt tot de dag van vandaag nog een grote rol in verschillende gebieden, zoals de psychologie, het onderwijs en de marketingwereld.
